in tegenstelling tot sommige recente artikelen die beweren dat de recyclingindustrie het moeilijk heeft, blijft de recyclingindustrie een enorme economische motor in de Verenigde Staten. In 2014 had de recyclingindustrie meer dan 1,1 miljoen mensen in dienst, genereerde zij meer dan $236 miljard aan brutojaarinkomsten en bespaarde zij gemeentelijke begrotingen meer dan $3 miljard aan vermeden stortingsvergoedingen.
dit gezegd zijnde, wordt de recyclingindustrie geconfronteerd met een potentiële crisis door de manier waarop veel gemeentelijke recyclingcontracten van oudsher zijn gestructureerd.
de meeste contracten stellen de gemeente in staat om een vrachtwagenlading recycleerbare materialen, namelijk karton, papier, aluminium, harde kunststoffen en glas, gratis bij het recyclingbedrijf af te leveren. Bovendien wordt verwacht dat de gemeente ook zal delen in de inkomsten uit de verkoop van de recyclingproducten nadat het recyclingbedrijf zijn verwerkingskosten heeft gedekt.
het resultaat: In goede tijden, wanneer er een sterke vraag is naar alle grondstoffen, wint iedereen. Wanneer er echter een gebrek is aan een markt voor een specifieke grondstof, zelfs terwijl alle andere soorten grondstoffen sterke markten behouden, kan de economie van het recyclingbedrijf worden bedreigd.
in dit scenario profiteert de gemeente nog steeds omdat zij, zelfs zonder inkomsten voor haar recyclingproducten, nog steeds geld bespaart door recycling, omdat zij de alternatieve kosten vermijdt om het materiaal naar een stortplaats te sturen. Het recyclingbedrijf moet echter het verlies lijden van de verkoop van de goederen voor minder dan de verwerkingskosten, of erger nog, de kosten van het storten van de goederen als er geen markt is.
de kosten van de verwerking van goederen in een recyclingbedrijf bedragen ongeveer $ 75 per ton. Dit omvat de kosten van geavanceerde machines die elk materiaal en de arbeid scheidt om de machines te draaien.
het goede nieuws is dat de gemiddelde prijs voor gerecycleerd karton, papieraluminium en harde kunststoffen op korte termijn en in het verleden hoger ligt dan de verwerkingskosten en dus rendabel is om te recyclen.
het slechte nieuws is dat gerecycleerd glas, aan de andere kant, momenteel geen robuuste eindmarkt heeft. De recycling van glas leidt dan ook tot een aanzienlijk verlies voor het recyclingbedrijf en wist vaak alle winsten van het recyclingbedrijf uit. En omdat glas meer weegt dan enig ander type verpakking, vertegenwoordigt het een onevenredig groot deel van het gewicht, ongeveer 20 procent, van het materiaal dat in recyclingbedrijven aankomt.
er is een oplossing. Gemeenten en recyclingbedrijven moeten recyclingcontracten herdefiniëren om elk Producttype afzonderlijk te waarderen om te delen in de werkelijke kosten en baten van de recyclingmarkt.
laten we eens kijken hoe dit zou kunnen werken: Met behulp van de drie jaar gemiddelde marktprijs voor gerecycleerde grondstoffen weergegeven in de onderstaande grafiek, de gemeente en recycling bedrijf zou een aandeel van de inkomsten van 50/50 over de waarde van een grondstof boven de $75 verwerkingskosten. In het geval van karton zou elke ton een winst van $50 per ton verdienen, te splitsen door de gemeente en recyclingbedrijf. Papier zou een winst van $5 per ton verdienen, te splitsen door de gemeente en recycling bedrijf. PET plastic (drankflessen) zou een winst van $150 per ton verdienen, te splitsen door de gemeente en recycling bedrijf.
HDPE-plastic (wasmiddel, shampooflessen) zou een winst van $250 per ton opleveren, te verdelen door de gemeente en het recyclingbedrijf. Aluminium zou een winst van $1,325 per ton verdienen, te splitsen door de gemeente en recycling bedrijf — allemaal goed nieuws voor gemeenten, recycling bedrijven en ons milieu.
komt nu het cruciale deel waar transparante economie, goed overheidsbeleid en maatschappelijk verantwoord ondernemen centraal staan. Grondstoffen zoals glas die technisch recyclebaar zijn, maar waarvan de markten aanzienlijk minder betalen dan de kosten om ze te verwerken, moeten nog steeds worden geaccepteerd in het gemeentelijke recyclingprogramma, maar met één belangrijke voorwaarde: de gemeente moet bepalen wie het verschil zal betalen tussen de kosten om glas te verwerken en wat de markt bereid is te betalen.
de eerste optie zou zijn dat de gemeente ervoor kiest om de kosten te dekken, maar dat zou de winst uit de recycling van karton, papier, aluminium en harde kunststoffen elimineren. Bovendien, waarom zou de belasting op de belastingbetaler moeten drukken?
de tweede optie, die billijker zou zijn, is dat de gemeenten de verantwoordelijkheid op de glasindustrie leggen om ofwel robuuste markten voor gerecycleerd glas te ontwikkelen die, net als bij andere grondstoffen die in consumptiegoederen worden gebruikt, meer dan de verwerkingskosten betalen, ofwel dat de gemeente verwacht dat de glasindustrie de gemeente en het recyclingbedrijf de kosten van de verwerking van glas terugbetaalt.
er is enige positieve impuls als het gaat om het recyclen van glas. Recyclingbedrijven zoals Sioneer en Momentum Recycling werken aan de ontwikkeling van nieuwe markten voor gerecycled glas. De Durst organisatie, een van de grootste vastgoedbedrijven in New York, leidt een initiatief om gerecycled glas te gebruiken als alternatief voor vliegas, een belangrijk ingrediënt in beton dat wordt gebruikt door de bouwsector. Net zo veelbelovend zijn er een aantal mogelijkheden om glas als verpakkingsgrondstof te vervangen door goederen met een hogere waarde voor de recyclingindustrie, zoals PET-plastic en aluminium. Bijvoorbeeld, Gotham, een bedrijf gevestigd in New York City, biedt restaurants met wijn opgeslagen in aluminium vaten, waardoor restaurants om wijn te gieten door het glas op de tap in plaats van uit een fles.
meer dan duizend restaurants bieden nu in het hele land wijn aan. Een aantal bierbedrijven zijn ook begonnen met het verpakken van bier in plastic of aluminium flessen. Dit was oorspronkelijk bedoeld om sportstadions te voorzien van een veiliger alternatief voor glazen flessen. The Can Van, Een bedrijf in San Francisco, werkt samen met ambachtelijke brouwers om hun bieren te verpakken in aluminium blikjes, de meest waardevolle grondstof om te recyclen.
om gemeentelijke recyclingcontracten goed te structureren op een manier die de inkomsten voor gemeenten en de winstgevendheid voor recyclingbedrijven maximaliseert, moeten gemeenten opnieuw definiëren wat het betekent om een product of pakket als “recycleerbaar” te categoriseren.”
Ja, “recycleerbaar” moet betekenen dat een grondstof die in een product of verpakking wordt gebruikt, kan worden gerecycleerd tot een ander verhandelbaar product, maar het moet ook betekenen dat de marktwaarde van dat product meer betaalt dan de kosten om het in de recyclinginstallatie te verwerken. Deze bijgewerkte definitie zal ervoor zorgen dat er geen verborgen kosten zijn waarmee de belastingbetaler of het recyclingbedrijf wordt belast.
tegelijkertijd zal zij de aandacht vestigen op de producten en verpakkingen die werkelijk recycleerbaar zijn, waardoor de consumenten maximale transparantie krijgen, verantwoordelijke bedrijven de kredieten krijgen die zij verdienen en gemeenten de kans krijgen om de kosten van hun afval-en recyclingprogramma te maximaliseren.