1) Clivias zijn heerlijk aanpasbare planten voor milde klimaten. Hun vermogen om te gedijen in harde omstandigheden, zelfs in relatief diepe schaduw en met een regime van bijna totale verwaarlozing maakt hen een verplichtende tuinplant, zodra ze zijn gevestigd. Ze houden niet van vorst, maar de bosomstandigheden beschermen ze. De reden dat ze worden gezien als duur en keuze is omdat ze jaren duren om een verkoopbare rang te bereiken, niet dat ze moeilijk zijn. Echter, gezien de tijd, klontjes kunnen krijgen zeer groot en opbrengst vele divisies voor herbeplanting.
2) Het lijkt niet uit te maken wanneer je ze deelt, hoewel het waarschijnlijk loont om droog midden in de zomer te voorkomen. Net als de meeste vaste planten, reageren ze goed op het tillen, verdelen en opnieuw worden geplant in de grond die vers is gegraven. De klontjes kunnen groot en zwaar zijn, maar deze was klein genoeg om eruit te komen als een. Haal er zoveel mogelijk van het wortelsysteem mee als je kunt.
3) Ik heb de klomp opgespoten zodat het makkelijker was om te zien en te laten zien hoe de basis eruit ziet, maar dit is niet nodig. De vlezige basis is gemakkelijk te snijden met een tuinmes of een spade. Het is makkelijker om te controleren wat je doet met een mes en om ervoor te zorgen dat elke divisie wortels heeft bevestigd. Als je probeert ze met de hand uit elkaar te trekken, heb je meer kans om te eindigen met een plukje bladeren en geen basis.
4) Het loont om het bladvolume te verminderen – dit vermindert de stress op de plant die aanzienlijke verstoring en wortelschade heeft ondergaan. Ik heb ongeveer de helft van de bladeren verwijderd waar de wortelsystemen klein leken.
5) Ik heb gegraven over het gebied waar de klomp was gegroeid voor het herplanten, met daarin het strooisel dat rondslingerde. Licht bemest en compost verspreiden om de bodem te verrijken en als mulch te fungeren.
6) bij het graven vond ik de ontbrekende harkkop van vele jaren geleden toen het gebied voor het eerst werd geplant. Het is een beetje als troffels en snoeischaren in de composthoop, maar ze meestal weer verschijnen binnen het jaar (zij het in net zo slechte staat).
gepubliceerd in de Waikato Times en herdrukt hier met hun toestemming.